Alzheimer Hastaları İçin Umutsuzluk Duy­gusuna Kapılma

Kocam Alzheimer hastalığına yakalandığından beri zaman zaman korkunç bir kayıp ve umutsuzluk duy­gusuna kapılıyorum. Bu bende sadece oturma ve pes etme isteği yaratıyor. Duygularım için nasıl yardım alabilirim?
Kendi kendinize yardım etmeye, ilk önce, bu duyguların ne kadar bunaltıcı olduğunu kabul etmekle başlamışsınız. Alzheimer hastalığı ilerledikçe, hastalık, tanıdığımız kişiyi eli­mizden alır. Büyük bir arkadaşlık kaybı hissedebilirsiniz. Bu çoğu yönden halen hayatta olan bir kişinin ölümü için yas tutmaya benzer.
Uzun süreli hastalığı olan kişilere bakan sizin gibi kişile­rin üzüntülü olmalarına sık rastlanır. Umut ve umutsuzluk, kocanızın daha iyi olabileceğini düşünme ve öyle olamaya­cağım bilme arasında gidip geldiğinizi hissedebilirsiniz.
Bu duygulardan korkmayın. Bunlar gerçek ve doğaldır. Kocanızın olabildiğince memnun olabilmesi için yapabildiği­niz küçük şeyler üzerine odaklanmaya çalışın ve kişiliğinin halen korunmuş olan yönlerini bulmaya çalışın.
Konuşacak birini bulmak da her zaman için yardımcıdır. Aile bireyleri ve arkadaşlarınızla duygularınızı paylaşabilir­siniz, ya da bir uzmandan yardım isteyebilirsiniz.
Babamın 6 yıldır Alzheimer hastalığı var. Çok huzursuz ve hemen her zaman endişeli. 4 yıl önce ölmüş olan anne­mi bulmak için durmadan evi arıyor. Çok ağlıyor. Onu rahatlatmak için bir yol bulamıyorum. Gece uykuya dal­dığında onu yastık ile boğabileceğimi ve bunun her ikimiz için de daha iyi olacağını düşünüyorum. Bunun ger­çekleşmeyeceğini biliyorum ama yine de yapmaktan kor­kuyorum. Ne yapabilirim?
Bu gibi duygulara sık rastlanmaz. Demansm kapsadığı şeylerin tümüne karşı korkunç bir kayıp duygusu oluşur. Bir zamanlar size bakmış olan babanızın kaybını derinden hissedersiniz, babanız da tüm hayatının ellerinden kaydığını hisseder ve karısının temsil ettiği geçmişinin güvenliliğini özler. Bir başkasının endişesini görmek ve ona yardım ede­memek çok acı vericidir.
Bu duygularınızı birilerine, örneğin yakın bir aile bireyi­ne, bir arkadaşa ya da bir uzmana anlatmalısınız. Duyguları­nızda veya korkularınızda utanılacak bir şey yoktur. Daha fazla mola vermeye, dinlenmeye çalışın. Babanızın endişesi­ni nasıl azaltabileceğiniz konusunda doktorunuzla görüşün.Bunların size ne kadar zor geldiğini bilmelerini sağlayın, özel bir desteğinizin ve dinlenme aralarınızın olması için ısrar edin. Bu yükü tek başınıza üstlenmemelisiniz.