Alzheimer Hastalarını Terketmenin Verdiği Suçluluk Duygusu

Karımın sekiz yıldır Alzheimer hastalığı var; çok fazla desteğe karşın çok yıprandım. Onu bir eve yerleştirmeyi düşünmem gerektiğini biliyorum ancak bakımına son vermenin yaratacağı suçluluk duygusu ile nasıl başa çıka­cağımı bilmiyorum. Bana ne tavsiye edersiniz?
Zaten karınıza oldukça uzun bir süre bakmışsınız. Ayrıca, onu sevdiniz ve onu herkesten daha iyi tanımaktasınız. Son­suza dek ona bakmaya devam edebileceğinizi her zaman his­setmiş olduğunuzdan eminim. Ne yazık ki Alzheimer hasta­lığı olan bir kişinin bakımı 24 saatlik bir iş haline gelir ve yar­dım olmadan bakımın sürdürülmesi hiç kimse için normal değildir. Sağlık servislerinden, çoktan yardım almış olduğu­nuzu tahmin ediyorum. Ancak, kısa süreli ara bakımların ye­terli rahatlama sağlayamayacağı bir zaman gelecektir.
Birkaç bakımevini ziyaret etmeye çalışın ve bundan sonra bunlardan birine karınızı yavaş yavaş tanıtın, karınızın kısa sürelerle orada kalmasını sağlayın. Çoğu ev, bunun yapılma­sı için hazırlanmıştır. Bu şekilde, personel de karınızı tanıya­caktır. Buraya devamlı olarak giderse, yemek zamanlarında ve yıkanması sırasında yardım ederek onun bakımına de­vam edebilmeniz mümkün olabilir. Dikkatini başka yönlere çekebilirsiniz ve onu dışarı çıkarabilirsiniz, böylelikle onun yaşamına büyük oranda katkıda bulunmaya devam edebilir­siniz. Aynı zamanda, bakımevi personeline de büyük bir destek vermiş olursunuz. Her şeyden öte, karınızın da, ona bakmanız nedeniyle kendi sağlığınızı riske atmanızı isteme­yeceğini hissettiğinizden eminim.
Annemi bir bakımevine yerleştirdiğim için suçluluk du­yuyorum. Evde bakılmasına imkan yoktu. İki küçük ço­cuğumuz var. Fakat onu aklımdan çıkaramıyorum. Yan­lış bir şey mi yaptım?
Sevdikleri kişinin bir bakımevine yerleştirilmesi kararı, bakıcılar için genellikle verilmesi en güç ve üzücü olan karar­lardan biridir.
Annenize olduğu kadar, çocuklarınıza ve kocanıza karşı da pek çok sorumluluğunuz bulunmaktadır. Bazen kişilerin çeşitli sorumluluklarını dengeleyebilmeleri mümkün olmaz ve zor kararlar vermeleri gerekebilir. Kimi zaman kendi özel ihtiyaçlarınız önde gelmek zorunda kalır. Kimi zaman sevdiğiniz kişinin ihtiyaçları o kadar karmaşık bir hal alır ki ona evde iyi bir bakım verebilmeniz mümkün olmayabilir.
Suçluluk hissetmenizin ne size ne de annenize bir faydası var. Kararınızı cesaretle karşılayın; sizin için, anneniz için ve aileniz için sağlayacağı yararlan düşünün. Düşüncelerinizi, annenize bakımevinin vereceği tam bakım üzerine yoğunlaş­tırmaya çalışın. Annenizi mümkün olduğunca çok ziyaret etmeye çalışın; ailenin diğer bireylerini ve arkadaşlarını da onu ziyaret etmelerini konusunda teşvik edin. Annenizin, sizin onu unutmadığınızı, sizin ve ailenizin onu halen sevdiğini bilmesini sağlayın. Eğer mümkünse çocuklarınızı da yanınızda götürün.